Η Σηροτροφία στο Σουφλί…
Το Σουφλί είναι ιστορικά δεμένο με το μετάξι. Το μετάξι ανακαλύφθηκε το 2640 π.Χ. στην Κίνα, απ’ όπου απαγορεύονταν δια θανάτου η έξοδος τόσο μεταξοσκώληκα, όσο και μουριάς. Τελικά το 550 μ.Χ. κινέζοι μοναχοί το έφεραν στην Κωνσταντινούπολη και αναπτύχθηκε η σηροτροφία στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Ένα από τα πιο ισχυρά κέντρα ανάπτυξης ήταν το Σουφλί.
Μέχρι και πριν λίγα χρόνια (αρχές της δεκαετίας του 80), το Σουφλί ζούσε σχεδόν αποκλειστικά από την σηροτροφία και εξήγαγε στο εξωτερικό σημαντικές ποσότητες κουκουλιών και μεταξωτών.
Ακόμη και η αρχιτεκτονική των σπιτιών της περιοχής έχει να κάνει με τις ανάγκες της σηροτροφίας (ψηλοτάβανα σπίτια για να τοποθετούνται οι “κρεβατίνες” με τους μεταξοσκώληκες).
Η βιομηχανική παραγωγή μεταξιού στο Σουφλί, που έκανε γνωστή την πόλη στα πέρατα της οικουμένης, ξεκίνησε εδώ και πάνω από 100 χρόνια. Το 1903 αρχίζει τη λειτουργία του το εργοστάσιο των Εβραίων Azapia και Πάππο Αβραάμ, που είχε 80 λεκάνες (μαντζιλίκια). Στις αρχές του 20ού αιώνα, ιδρύεται το εργοστάσιο των ιταλικής καταγωγής αδελφών Τσεριάνο. Το 1920 το εργοστάσιο των Αφών Τσεριάνο αγοράζεται από τον Τζίβρε Ιακώβ, που καταγόταν από την Αδριανούπολη. Απασχολούσε περίπου 300 μεταξεργάτριες.
Δυστυχώς ασθένειες στους μορεώνες, στροφή των καταναλωτών στις φθηνότερες τεχνητές ίνες (π.χ. reyon) και στροφή των σηροτρόφων σε άλλες επιδοτούμενες καλλιέργειες (καλαμπόκι, βαμβάκι κλπ.) οδήγησε σταδιακά στο μαράζωμα της σηροτροφίας στην περιοχή.
Σήμερα γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια με κέντρο το Σουφλί να ξαναζωντανέψει το μετάξι.